سورۀ مرسلات
تفسیر آیات اول سوره مرسلات
چگونگی قانون گسترش جهان:
باز به اصطلاح بازاری ها، به طور علی الحساب به معنی آیه ها توجّه کنید:
1- وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً: سوگند به گسیل شدگانی که به صورت رشته ها در کنار هم
می روند.
2- فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً: که وزندگانی هستند یک وزیدن ناشناخته ای، یک وزش غیر معروفی.
3- وَ النَّاشِراتِ نَشْراً: و سوگند به پخش شوندگانی که یک پخش شدن ویژه و ناشناخته دارند.
4- فَالْفارِقاتِ فَرْقاً: که تقسیم کنندگانی هستند، یک تقسیم خاص و ناشناخته ای.
5- فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً: که القاء کنندگان هستند یک پیام را. و پیام عبارت است از آیه زیر:
6- عُذْراً أَوْ نُذْراً: گره خوردن یا پیش رو شدن.
شرح: جهان خیلی بزرگ است؛ به قول آن آقا: برای شمارش تعداد کرات عدد یک «1» را بنویسید و در مقابلش صفر بگذارید و تا آخر عمرتان بدون وقفه به صفر گذاشتن ادامه دهید. وصیت کنید پس از شما فرزندتان نیز بدون وقفه صفر گذاری را ادامه دهد و او نیز به فرزندش وصیت کند و… باز به رقم تعداد کرات، نمی رسد.
این جهان بس بزرگ باز به طور مرتب به بزرگ شدنش ادامه می دهد. تا شما چهار سطر از این کتاب را بخوانید میلیاردها کیلومتر مکعب بر حجم جهان افزوده شده است.
قرآن: در سورۀ ذاریات که یکی از سوره های مورد بحث ما است، آیه 47 می فرماید:
وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ: آسمان را بنا نهادیم با دستان[1] خودمان و ما آن را گسترش می دهیم.
اگر به عقب برگردیم؛ جهان دیروزی از جهان امروزی کوچک تر بوده، و جهان یک قرن پیش کوچک تر… و کوچک تر. می رسید به آغاز پیدایش جهان که خیلی کوچک و شاید به بزرگی یک نخود بوده است که در احادیث ما از آن با «گوهر کوچک با نور شدید سبز» تعبیر شده است[2].
ماده اولیّه جهان از کجا آمده؟ اگر از افسانه ها و نیز از تخیلات ارسطوئیان، بگذریم، قرآن و اهل بیت(ع) می گویند: خداوند آن ماده اولیه را «ایجاد» کرده است. آن ماده نه از چیزی که قبلاً بوده ساخته شده و نه از وجود خدا صادر شده.
لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ[3]. آن ماده اولیه خلق نشده تا گفته شود: از چه چیزی خلق شده؟ بل که آن با «امر»= کن فیکون، ایجاد، انشاء، ابداع شده است. پس از آن به سرعت رو به بزرگ شدن رفته و می رود.
دانشمندان غربی به اصل «گسترش جهان» پی برده اند. اما در مسائل اساسی متعدد آن به اصطلاح می لنگند:
1- آنان گسترش جهان را «انبساطی» می دانند، یعنی محتوای جهان منبسط می شود و گسترش نتیجه انبساط است.
2- آنان گمان می کنند: گسترش جهان در اثر انفجار عظیم (بیگ بنگ) است که رخ داده و کهکشان های امروزی را به وجود آورده است و هنوز هم جهان در اثر آن انفجار روبه گسترش می رود.
3- آنان هیچ پاسخی به این پرسش ها ندارند که:
1- پیش از بیگ بنگ چه چیزی بوده؟
2- آن انفجار عظیم در چه چیزی رخ داده؟
3- آن چه بیگ بنگ در آن رخ داده از کجا و چگونه به وجود آمده بود؟
4- آیا در عمر جهان تنها یک بیگ بنگ رخ داده یا بیگ بنگ های متعدد بر جهان گذشته است؟
اما قرآن و اهل بیت(ع) به همۀ این پرسش ها پاسخ می دهند که در کتاب «تبیین جهان و انسان» توضیح داده ام. و در این جا نیز اشاره می شود.
غربیان دربارۀ پرسش های فوق (که به هر کدام از آن ها پرسش های فرعی دیگر متفرع می شود) صریحاً می گویند: نمی دانیم.
اما دربارۀ یک مسئله کاملاً مات و حیران مانده اند؛ به اصطلاح شعری را گفته در قافیۀ آن عاجزانه مانده اند. و آن پرسشی است بدین صورت: آن چه انفجار بزرگ بیگ بنگ در آن رخ داده، چه قدر فشرده و انباشتی از ماده و انرژی بوده که در طول این زمان بس طولانی با آن سرعت عظیم گسترش می یابد، هنوز هم به گسترش خود ادامه می دهد و پایان نمی یابد-؟! و تا کی ادامه خواهد یافت؟ سرانجام این گسترش عظیم چه خواهد بود؟ آیا پایان این انبساط به انقباض، و حرکت معکوس منجر خواهد شد؟ اگر مسیر سریع انبساط به انقباض تبدیل خواهد شد، چگونه و چه طور؟؟ و ده ها پرسش متفرع بر این پرسش.
اما قرآن و اهل بیت(ع) می گویند: جهان از آغاز تا به امروز هفت مرحله را طی کرده است: مرحلۀ «ایجاد» در آغاز پیدایش. و شش انفجار عظیم و بیگ بنگ را پشت سر گذاشته است. عمر کل جهان از آغاز تا به امروز 000/500/037/123 سال با محاسبه سال های ما، و فاصله هر مرحله 000/000/250/18 سال بوده است و اینک از بیگ بنگ اخیر حدود 000/500/687/13 سال می گذرد[4].
و مهم این که: در مکتب ثقلین، گسترش جهان در اثر بیگ بنگ نیست؛ این گسترش سریع و عظیم از آغاز پیدایش جهان تا به امروز بوده و هست. بیگ بنگ ها حادثۀ درون جهانی هستند؛ تحولاتی هستند که ربطی به گسترش پیکر جهان ندارند. و گسترش جهان انبساطی نیست، جهان می خورد و بزرگ می شود.